On beşinci asr-ı miladi evahirinde Portekizler Afrika’yı dolaşarak Hindistan’a gitmek çaresini ararken bunlardan Kaptan Diyaz [Bartolomeu Dias] 1486 tarihinde Afrika’nın en cenubî noktasına kadar giderek oraya fırtınaların kesretinden dolayı “Fırtına Burnu” namını vermiş ve daha ilerisine gidememişti. Kaptanın avdetinde bu nam keşfiyat-ı müstakbeleyi tefe’ülen Kral tarafından “Ümit Burnu”na tahvil edilmiş ve birkaç sene sonra Kaptan Vasko dö Gama [Vasco da Gama] bu burnu dolaşarak Hindistan’a kadar gidip gelmiş, artık tarik-i matlup bulunmuştu. Ümit Burnu namı muahhiren mevki-i mezkûrda teessüs eden şehre ve bilahire tekmil Afrika-yı cenubî havalisine teşmil edilmiştir ki buna Araplar ve havali-i mezkûrede bulunan diğer Müslümanlar yine bu manada olarak “Re‘sü’r-recai’s-salih” ve Avrupalılar muhtasarca burun manasına “kap” diyorlar. Avrupalılardan evvel Afrika-yı şarkiyede Zengibar, Mozambik ve Sefalet’üz-zehep taraflarına gelip neşr-i İslamiyet etmiş olan Araplar Ümit Burnu havalisini de tanımışlar, Fakat ahalisini İslam’la müşerref kılmaya muvaffak olamadıklarından o havaliye “Kâfiristan” namını vermişlerdi. Portekizler Afrika-yı cenubiyi keşif ile Mozambik ve Sofala taraflarına gelip kendilerince meçhul zannolunan havali-i mezkûrede Arapları görünce hayret etmişler ve Afrika-yı cenubi ahalisine Arapların kâfir tesmiye ettiklerini işiterek onların ism-i millilerini “kâfir” diye bellemişlerdi ki Avrupalılarca yerli ahaliye hâlâ kâfir denilir. Yerliler bu ismi tabii hiç bilmeyip kendilerine “Bantu” diyorlar ki Zulu, Matabele, Maçuna, Makalaka, Biçoena [Bechuana], Baroçe gibi büyük kabilere münkasımdırlar. Bunlar umum seyyahlarda olduğu gibi burunlarının yasıklığı ve dudaklarının kalınlığıyla beraber heykeltıraşlara örnek olacak derecede mütenasibü’l-aza, uzun boylu, kuvvetli olup tunçtan heykele benzerler.

(…)

[İmza: Diran Çırakyan]