Birinci Mektup: El Kahire Vapurundan.

Son düdük havayı çançan etti:

Teşyi için gelenlerin son nazarları gideceklerin gözlerinden buse-i veda istiyor. Merdiven telaş ile çıkanlardan ziyade telaş ile inenlerle memlu… Güverte gittikçe tenhalaşıyor. Bazı gözlerde yaş, bazılarında bir tebessüm-i mahzunane, bazılarında derin bir durgunluk var. Artık bütün elsine sehlü’l-istifham bir Volapük hükmünü aldı: Hepsi yek meal, hepsi tahassür ve iştiyaktan, temenni-i selamet ve mülakattan  bahsediyor. Türk, Arap, Rum, Fransız, İtalyan… Hepsi kendi lisanıyla aynı şeyleri söylüyor.

(…)

[İmza: Diran Çırakyan]