Düşünün: Bir katar.. On, on beş yirmi vagonlu azim bir sürat katarı bütün sürat-i iptidaiye ve müktesebesiyle gidiyor, uçuyor; siz arabalardan birinin içinde, kadife koltuğun aguş-ı nermininde ya gazetenizi okuyor, yahut pencereden nazar-güdaz bir tevali-i seri ile teselsül ve tedahül ederek binlerce renkten yalnız bir renk, ne olduğu belirsiz bir renk.. Binlerce hattan yalnız o renklerin üzerinde nazarınızı kapıp götüren bir zincir hâlinde meşhut olan menazır-ı mütecavizeyi müşahade için basarınızı yoruyorsunuz; ve tren mütemadi zıngırtısı, sersemleten uğultusu ile önündeki mesafeleri bela ediyor, uçuyor…

(…)