Kope’nin [François Coppée] Şiirleri

Servet-i Fünûn bir musahabe-i edebiyesinde Fransız şairi meşhur Kope’nin bir manzumesini mevzubahis etmişti. İhtiyar bir demircinin mahkeme huzurunda itiraf-ı cürüm etmesinden ibaret olan bu şiir-i nefisin geçende İstanbul’a gelen Monesolli tarafından Odeon sahne-i temaşasında inşat olunacağını duyduğum zaman pek sevinmiş fakat maatteessüf tiyatroya gidip görmeye muvaffak olamamıştım. Manzumeyi Monesolli’nin lisanından dinlemek bahtiyarlığında bulunan refiklerimden bazıları memnun görünmüyorlar, sanatkârın tavır ve savtında -fecaatiyle beraber pek rakik olan- bu eser için lüzumundan çok fazla şiddet gördüklerini söylüyorlardı.

(…)

Bu hafta bir makale-i edebiye hazırlamak niyeti fikrimde peyda olur olmaz elim doğruca Kope’nin kitab-ı eşarına uzandı. Size oradan birkaç parça okuyacağım. Ümit ederim ki canınız sıkılmadan dinlersiniz; zira Kope o sahare-i vezin ve kafiyedendir ki vezin ve kafiye, pek çoklarına müziç gelen bu iki kayyid onların elinden kemal-i memnuniyet ve lezzetle telakki ve tahammül edilir. Nazımlarının nesirden bir farkı varsa kanatlı olmasıdır; uçarlar ve sizi de beraber uçururlar.

(…)