Şair-i maderzat İsmail Safa Bey’in “Mensiyat” nam tevazu-perveranesi altında muhalledat-ı edebiye ittilakına şayan bedayi-i münevvere ile mal-a-mal bir mecmua-i eşarı daha meşrik-i edepten sema-yı irfana şaşaa-efza-yı tulu olmuştur. Mensiyat tab olunmaktayken intişarından evvel bir nüshasını almak için rica etmiştim. Çünkü bu eser bir güzide-alem-i matbuatta arz-ı vücut ettiği gün mündericat-ı nefisesi ne kadar pesendide-i ruhum olduğunu söyleyerek birader-i vicdanım Safa Bey’e hissiyat-ı hürmet ve ihlasımı alenen beyan etmek istiyordum.

(…)

-Akdeniz Hatıratından-

“Kardeşim Tevfik Fikret Bey’e”

Bu ismi, bu nam ile yad edilen o murg-ı derya-dili ne kadar severim, bilseniz! Acaba tuyur meyanında bu kuştan daha garibi var mıdır ki sergüzeşt-i hayat ve maişetindeki esrar, açıklardan dövüne dövüne sevahile düşen mevceler gibidir… Ne anlaşılır o hubabelerden ki bir kuvve-yi galebenin hükmüne itbaen enginden sahile, sahilden umman ve girdaplara münhasır kalan seyran ve devranı bir nihayet bulmayan emr-i ezelidir?

(…)